Πάνος Φιλιππακόπουλος
ΤΕΧΝΟ-ΛΟΓΙΚΗ ΓΩΝΙΑ«...Δεν μπορούμε να μην επαναστατήσουμε όταν βλέπουμε ένα τίτλο που
αναφέρεται σε κόστος 700 δις και μετά διαβάζουμε ότι το ποσόν αυτό είναι ο
τζίρος των πωλήσεων όλων των αυτοκινήτων στα δύο χρόνια που εφαρμόστηκε,
δηλαδή ακόμα και των αυτοκινήτων που αγοράστηκαν... χωρίς απόσυρση...»
ΔΕΝ είναι λίγες οι φορές που έχουμε ασχοληθεί με τα «μαργαριτάρια» που κατά
καιρούς γράφονται στον πολιτικό Τύπο -ημερήσιο και μη- για θέματα σχετικά
με το αυτοκίνητο και τις μεταφορές γενικότερα ή για προβλήματα όπως το
κυκλοφοριακό και η ρύπανση της ατμόσφαιρας. Όχι γιατί έχουμε
αυτοαναγορευθεί σε θεματοφύλακες της κυριολεξίας και αυθεντικούς ερμηνευτές
των γεγονότων που συμβαίνουν σ? αυτούς τους τομείς. Αλλά γιατί αισθανόμαστε
πως χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν από εμάς να πληροφορηθούν την αλήθεια,
έχοντας πελαγώσει από τις ανακρίβειες και τις αντιφάσεις που δημοσιεύονται
σχεδόν καθημερινά στον Τύπο για τα θέματα που μας αφορούν. Είτε πρόκειται
για υπερβολές που γίνονται σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού, είτε για
εσκεμμένη παραπληροφόρηση που δεν γνωρίζουμε σε τι αποσκοπεί, είτε απλώς
για καλοπροαίρετα λάθη που κάνουν κάποιοι μη ειδικευμένοι συνάδελφοι λόγω
ελλιπούς πληροφόρησης.
Αυτές οι υπερβολές και τα λάθη έχουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία όταν γίνονται
από σοβαρά έντυπα, γιατί οι επιδράσεις τους στην κοινή γνώμη είναι ακόμα
πιο ισχυρές. Αυτή τη φορά λοιπόν το... ολίσθημα πραγματοποιήθηκε λίγο πριν
τα Χριστούγεννα σε εβδομαδιαία εφημερίδα, σ? ένα ολόκληρο αφιέρωμα δύο
σελίδων με την ευκαιρία του τέλους της απόσυρσης, με τον υπερβολικό όσο και
καθαρά παραπλανητικό τίτλο «700 δις κόστισε η απόσυρση»! 'Ενα δημοσίευμα
που εκτός από πολλές σωστές επισημάνσεις περιείχε και σοβαρές ανακρίβειες,
που δυστυχώς ακούστηκαν και συζητήθηκαν πολύ στις μέρες που ακολούθησαν.
Αν λοιπόν αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το θέμα, είναι γιατί λόγω της
σκληρής κριτικής που έχουμε ασκήσει σε πολλές κυβερνητικές επιλογές στο
χώρο του αυτοκινήτου, πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα, αλλά και την
υποχρέωση να ασκήσουμε κριτική και στις άδικες επιθέσεις απέναντι στις
ελάχιστες σωστές επιλογές που έχουν γίνει. Και δεν μπορούμε να μην
επαναστατήσουμε όταν βλέπουμε έναν τίτλο που αναφέρεται σε κόστος 700 δις
και μετά διαβάζουμε ότι το ποσόν αυτό είναι ο τζίρος των πωλήσεων όλων των
αυτοκινήτων στα δύο χρόνια που εφαρμόστηκε, δηλαδή ακόμα και των
αυτοκινήτων που αγοράστηκαν... χωρίς απόσυρση. Τώρα, πώς είναι δυνατόν να
συνυπολογίζεται στο συνολικό «κόστος» της απόσυρσης και η αγορά αυτοκινήτων
χωρίς απόσυρση, αλλά και να καταλογίζεται στην απόσυρση το κόστος πολλών
αυτοκινήτων που ούτως ή άλλως θα αγοράζονταν (μήπως πριν το ?91 δεν
αγοράζονταν στην Ελλάδα αυτοκίνητα;) είναι κάτι που μόνον οι εμπνευστές του
παραπάνω τίτλου γνωρίζουν. Στο άρθρο άλλωστε αναφέρεται καθαρά, πως ο
αριθμός των αυτοκινήτων που πωλήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια ήταν
διπλάσιος του μέσου ετήσιου όρου πωλήσεων (αν και δεν γνωρίζουμε γιατί ο
τελευταίος πρέπει να θεωρηθεί «κανονικός» σε μία χώρα με την υψηλότερη
φορολογία στην Ευρώπη, που αργά ή γρήγορα θα υποχρεωνόταν να μειώσει).
Θεωρητικά λοιπόν μόνον αυτές οι παραπάνω πωλήσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν
σαν «κόστος» της απόσυρσης και μάλιστα με βάση όχι την τελική τιμή των
αυτοκινήτων, αλλά το συνάλλαγμα που εξήχθη για την εισαγωγή τους. Γιατί
κατά τα άλλα το κράτος μάλλον κερδισμένο βγήκε σε φόρους, παρά τα κίνητρα
που δόθηκαν, αφού οι αυξημένες πωλήσεις και τα έσοδα από τα διάφορα
παράβολα, τέλη μεταβίβασης κ.λπ. που πληρώθηκαν για κάθε απόσυρση
υπερκάλυψαν τις απώλειες από τα κίνητρα.
Οι υπερβολές όμως συνεχίζονται σε δεύτερο άρθρο κάτω από το προηγούμενο,
όπου περιέχονται και κάποιες ακόμα ανακρίβειες, ικανές να προκαλέσουν ακόμα
μεγαλύτερη σύγχιση στο κοινό, που δεν γνωρίζει πλέον τι να πιστέψει και τι
όχι. Διαβάζουμε λοιπόν, ότι η δυσάρεστη οσμή που εκπέμπουν ορισμένα
καταλυτικά αυτοκίνητα «σημαίνει ότι η αμόλυβδη βενζίνη περιέχει αρωματικούς
υδρογονάθρακες αντί για μόλυβδο. Οι ουσίες αυτές έχουν δυσάρεστη οσμή, η
οποία μεταφέρεται στην ατμόσφαιρα όταν η καύση τους είναι ελλιπής».
'Ελεος κύριοι συνάδελφοι. Διαβάστε και κανένα βιβλίο ή τουλάχιστον ρωτήστε
κάποιον που να ξέρει. H οσμή των καταλυτικών δεν έχει καμία σχέση με τους
αρωματικούς υδρογονάνθρακες, αλλά προέρχεται από την εκπομπή υδροθείου, που
γίνεται σε πολύ μικρές ποσότητες για να είναι επικίνδυνη. Επί πλέον -μια
και θίγετε το θέμα των αρωματικών- αρωματικούς υδρογονάνθρακες (που είναι
πράγματι καρκινογόνοι) δεν έχει μόνον η αμόλυβδη βενζίνη αλλά και η
μολυβδούχος. Απλώς η αμόλυβδη έχει μεγαλύτερο ποσοστό. Και πάλι όμως, η
τελική εκπομπή αρωματικών υδρογονανθράκων στην ατμόσφαιρα από τα καταλυτικά
αυτοκίνητα δεν είναι μεγαλύτερη απ? ότι στα μη καταλυτικά, γιατί ο
καταλύτης εξουδετερώνει το μεγαλύτερο μέρος αυτών που περνούν από την
εξάτμιση.
Εκεί όμως που η κακοπιστία γίνεται εξοργιστική, είναι στο συμπέρασμα του
άρθρου, όπου διαβάζουμε: «Πολύ κακό για το τίποτα θα μπορούσε να λεχθεί
συμπερασματικά ως απολογισμός της διετούς εφαρμογής του μέτρου της
απόσυρσης παλιών αυτοκινήτων και της αντικαταστάσεώς τους με άλλα, νέας
τεχνολογίας!». Κι αυτό γιατί, όπως διαβάζουμε λίγο νωρίτερα, ναι μεν στη
διάρκεια της διετίας αποσύρθηκαν στην περιοχή της Αθήνας 135.000 αυτοκίνητα
(επί συνόλου 1.200.000) αλλά «στο ίδιο διάστημα προσετέθησαν στην
κυκλοφορία συνολικά 206.000 αυτοκίνητα -καταλυτικά μεν, αυτοκίνητα δε- τα
οποία, όσο και να μη ρυπαίνουν, εκπέμπουν καυσαέρια».
Μόνο που ο (η;) συγγραφέας του άρθρου θα έπρεπε να είχε πρώτα πληροφορηθεί
πως τα σαράβαλα των 15-30 ετών που αποσύρθηκαν εξέπεμπαν, όταν ήταν
καινούργια, γύρω στις 10 φορές περισότερους ρύπους και σήμερα πολύ
περισσότερο (λόγω της παλαιότητάς τους) από τα «καταλυτικά μεν, αυτοκίνητα
δε» που προστέθηκαν στην κυκλοφορία. H επίδρασή τους λοιπόν στην ατμόσφαιρα
ήταν ανάλογη μ? αυτή που θα υπήρχε αν στη θέση τους κυκλοφορούσαν... 1 ως
1,5 εκατομμύριο καταλυτικά αυτοκίνητα. Αν αυτό είναι «πολύς θόρυβος για το
τίποτα» τότε σίγουρα κάποιοι έχουν χάσει την αίσθηση του μέτρου.
H επισήμανση πως η απόσυρση «μόνον» 135.000 αυτοκινήτων επί συνόλου
1.200.000 είχε πολύ μικρή επίδραση στο νέφος, που δεν εμφανίστηκε μόνο στο
συγκεκριμένο άρθρο αλλά ακούγεται από πολλούς, αποπνέει έναν έντονο
λαϊκισμό, απαράδεκτο για ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα. Πρώτα απ? όλα τα 135.000
ήταν κατά τεκμήριο από τα πιο παλιά που κυκλοφορούσαν και δεν είναι δυνατόν
να μπαίνουν στην ίδια μοίρα με αυτοκίνητα 7, 5, 3 ετών ή και εντελώς
καινούργια, που επίσης βρίσκονται μέσα στο σύνολο του 1.200.000. Δεύτερον,
αν δεν υπήρχε η απόσυρση θα εξακολουθούσαν όλα να κυκλοφορούν στην Αθήνα
(αφού τα τελευταία χρόνια ο ρυθμός αντικατάστασης είχε πέσει πρακτικά στο
μηδέν) ρυπαίνοντας περισσότερο από 1.000.000 καταλυτικά, ενώ επί πλέον θα
είχε προστεθεί και η ρύπανση αρκετών δεκάδων χιλιάδων νέων αυτοκινήτων που
ούτως ή άλλως θα αγοράζονταν στη διάρκεια της διετίας (δεν πιστεύουμε
αλήθεια να ισχυριστεί κανείς πως η αγορά αυτοκινήτου θα... μηδενιζόταν στην
Ελλάδα αν δεν υπήρχε η απόσυρση!).
Λίγη ψυχραιμία λοιπόν και λίγο καλύτερη ενημέρωση δεν θα έβλαπτε. Οι
'Ελληνες πολίτες, που τελικά χρηματοδοτούν όλα τα μέτρα που αποφασίζονται
και υφίστανται όλες τις συνέπειές τους, αξίζουν σίγουρα πιο σωστή
πληροφόρηση._Π.Φ.